=============
ஓர் குட்டிக் கதை
கடைசி இலை_Lastleaf ..
============
இதன் கதாநாயகன் ஒரு நோயாளி. மருத்துவமனையில் சிகிச்சைக்காக சேருகிறான்.
அவன் மனதில் அணுவளவுகூட தாம் குணமடைவோம் என்ற நம்பிக்கையில்லை. இதனால் உடலும் மனமும் பாதிக்கப்பட்டுவிட உட்கொள்ளும் மருந்தினால் எவ்வித நன்மையும் ஏற்படவில்லை.
ஆனால் அவனைப் பேணும் செவிலிப்பெண் மட்டும் நம்பிக்கையுடன் அவனை எப்போதும் ஊக்கப்படுத்திக் கொண்டே இருக்கிறாள்.
அவனது அறையின் வெளியில் ஒருமரம் தனது இலைகளைத் தினமும் உதிர்த்துக் கொண்டே வருகிறது. அந்தக் காட்சி அவனை மிகவும் பாதித்தது.
அதைச் சுட்டிக்காட்டி அதைப்போல தானும் செத்துக் கொண்டிருப்பதாக புலம்ப ஆரம்பிக்கிறான்.
மரத்தின் ஓர் இலையைத் தவிர அனைத்து இலைகளும் உதிர்ந்து போகின்றன.
அந்தக் கடைசி இலை விழும்போது தானும் இறந்துவிடுவோம் என அஞ்சுகிறான். சோகத்தின் பிள்ளையாய் மாறிக்கொண்டே வருகிறான்.
செவிலி எவ்வளவு தைரியம் சொல்லியும் அவன் நம்பவில்லை. நாளைக் காலை கடைசி இலை உதிரும்போது தானும் உதிர்வோம் என்றே நம்பினான்.
பொழுது விடிந்தது. என்ன ஆச்சரியம்! அந்த ஒற்றை இலை உதிரவில்லை.! இதைக்கண்டதும் அவனுக்கு மகிழ்ச்சி பிறந்து விட்டது.
நம்பிக்கை விதை முளைவிட்டது.
அந்த ஒற்றை இலைபோல் தானும் வாழலாம் என எண்ணத்தையும் நம்பிக்கையும் அந்த கடைசி இலை உண்டு பண்ணி விட்டன.
மருத்துவரோடும், மருந்துகளோடும் நன்கு ஒத்துழைத்தான். விரைவில் குணமடைந்தான்.
அவன் வீட்டுக்குச் செல்லும் நாள் வந்தது. செவிலி (நா்ஸ்) வந்து அவனை மரத்தருகில் அழைத்துச் சென்றாள். அந்த ஒற்றை இலையைப் பறித்து அவனிடம் தந்தாள்.
அது வெறும் துணியில் வரையப்பட்ட செயற்கை இலை என்பது தொிந்தது.
அதை அந்தச் செவிலி, மரத்தின் கடைசி இலை உதிர்வதற்கு முன் ஓர் ஓவியனைக்கொண்டு வரைந்த இலையை மரத்தில் பொருத்தியிருந் தாள். அது அவனது நம்பிக்கையை வளர்க்கும் கருவியாகி வெற்றி பெற்றது.
என் அன்புக்குாியவா்களே,
பாா்த்தீர்களா! நம்பிக்கை என்னென்ன செய்கிற தென்று! திடமான உள்ளமும், தேவன் எனக்காக செய்வாா் நம்பிக்கையும் இருந்தால், உடலென்ன உலகையே வென்று காட்டலாம்.
உடலும், உள்ளமும் ஒன்றோடு ஒன்று தொடா்பு உள்ளவை.அதாவது ஆத்மாவும், சரீரமும் இரு வழி தொடா்பு உள்ளவையாயிருக்கிறது.
(TWO WAY CONNECTION) மனதில் நினைப்பது எல்லாம் சரீரத்தி்ல் செய்ய முடியும். சமீபத்தில் கண்கள் வழியாக பார்த்தது மனதில் நினைக்க முடியும்.
இந்த ஆத்துமாவையும், சரீரத்தையும் ஆளுகை செய்யும்படி ஆவியை (SPIRIT) நமக்குள் வைத்து இருக்கிறாா். அந்த ஆவியில் தான் ஆவியாயிருக்கிற தேவன் வாசம் பண்ணுகிறாா்.
இயேசுவின்
சிலுவைப் பாடுகளுக்கு முன் தம் சீஷா்களைப் பாா்த்து.... இப்படி கூறினார்.
நான் பிதாவை வேண்டிக்கொள்ளுவேன், அப்பொழுது என்றென்றைக்கும் உங்களுடனேகூட இருக்கும்படிக்குச் சத்திய ஆவியாகிய வேறொரு தேற்றரவாளனை அவர் உங்களுக்குத் தந்தருளுவார்.
உலகம் அந்தச் சத்திய ஆவியானவரைக் காணாமலும் அறியாமலும்.இருக்கிறபடியால் அவரைப் பெற்றுக்கொள்ளமாட்டாது,
அவர் உங்களுடனே வாசம்பண்ணி உங்களுக்கு ள்ளே இருப்பதால், நீங்கள் அவரை அறிவீர்கள்.
யோவான் 14:16,17
இந்த ஆவியானவா் ஆவியிலுள்ள உள்உணா்வு மூலமாக மனசாட்சி வழியாக ஆத்துமாவிலுள்ள உணா்வில்உணா்த்துவாா். அவைகள் சரீரத்தில் செயல்படும்.
ஏசாயா 11:2 -ல் வாசிக்கிறோம்
1, ஞானத்தையும் உணர்வையும் அருளும் ஆவி
2. ஆலோசனையையும் பெலனையும் அருளும் ஆவியும்,
3. அறிவையும் கர்த்தருக்குப் பயப்படுகிற பயத் தையும் அருளும் ஆவியுமாகிய கா்த்தருடைய ஆவியானவா் அவர் மேல் தங்கியிருப்பாா் .
To get daily story contact +917904957814
இயேசுவின் மேல் தங்கியிருந்த ஆவியானவரே நம் மேலும் தங்கியிருக்கிறாா். உங்களுக்கு விசுவாசத்தையும் நம்பிக்கையும் தருகிறாா்.
தேவன் உங்களுக்கு என்னவெல்லாம் வைத்தி இருக்கிறாா் என்பதை பைபிளில் படிக்கவும் தியானிக்கவும் செய்து பேச ஆரம்பிப்பாா்.
தேவன் வேதத்தின் மூலம் இரண்டு விதத்தில்
பேசுகிறாா்.
1. எழுதப்பட்ட வார்த்தை மூலமாக...
2. பேசப்படுகிற வார்த்தை மூலமாக ..
1.WRITTEN WORD...
2. SPOKEN WORD...
தேவன் உங்களோடு பேசுவாா். தேவனுடைய வாா்த்தையின் மேல் நம்பிக்கை, விசுவாசம், அன்பு கொள்ள செய்து உங்கள் வாழ்க்கையை வளமாக்குவாா்.
உங்கள்
வாழ்வில் எங்கே வியாதி, வருத்தம் வேதனை மரண போராட்டம் ஆகியவைகள் எல்லா இலைகளும் விழுந்து கடைசி இலை மட்டுமே இருக்கிறது என்ற நிலை இருக்கிறதோ
அங்கே தேவன் மேலும், தேவனுடைய வார்த்தையின் மேலும் சிறு நம்பிக்கைத் தூறல் பட்டாலேபோதும். உங்கள் சுக வாழ்வு துளிா்த்து செடிகளும், பூக்களும் பூத்துக்குலுங்குவது போல நீங்கள் ஆரோக்கியமாகவும்,சுகமாகவும், சவுக்கியமாகவும் இருப்பீர்கள்.
நம்பிக்கையாயிருங்கள்!! உங்கள் சுக வாழ்வு இன்று துளிா்விட ஆரம்பித்து விடும்.!!!
நீங்கள் ஆசீா்வதிக்கப்பட்டவர்கள் !!!
பள்ளியில் படித்துக்கொண்டே #வீடு_வீடாக பொருட்களை விநியோகிக்கும் அந்த சிறுவனுக்கு ரொம்ப பசித்தது.
எதையாவது வாங்கி சாப்பிடலாம் என்றால் கையில் பணமே இல்லை. அருகில் இருந்த வீட்டில் ஏதாவது சாப்பிட கேட்கலாம் என்று நினைத்தான்.
அந்த வீட்டின் கதவைத் தட்டினான். ஒரு பெண் கதவைத் திறந்தாள். ஏதாவது கேட்கலாம் என்று நினைத்தான். ஆனால் கூச்சம். கேட்க மனம்வரவில்லை.
“கொ… கொஞ்சம் தண்ணி கிடைக்குமா குடிக்க?” தயக்கத்துடன் கேட்கிறான்.
அவள் சிறுவனின் கண்களில் இருந்த பசியை கவனிக்கிறாள். உள்ளே சென்றவள், ஒரு கப் பாலை கொண்டு வந்து கொடுத்தாள்.
பாலைக் குடித்து பசியாறிய சிறுவன் கேட்டான்… “நான் எவ்வளவு கடன்பட்டிருக்கிறேன்?”
“கடனா… அப்படி ஒன்றும் இல்லை. அன்பான செயலுக்கு விலை எதுவும் இல்லை என்று என் அம்மா சொல்லியிருக்கிறார்.” அவள் சிரித்துக்கொண்டே சொன்னாள்.
“ரொம்ப நன்றி…” சிறுவன் புன்னகையுடன் கடந்து சென்றான்.
ஆண்டுகள் பல கழிந்தன. கஷ்டப்பட்டு முட்டி மோதி படிப்பை முடித்த அந்த சிறுவன் மருத்துவம் படித்து அந்த நகரிலேயே மிகப் பெரிய டாக்டர் ஆனான்.
அந்த சமயத்தில் அந்த பெண்ணுக்கோ ஒரு கொடிய நோய் வந்தது.
அவர் பணியாற்றிய மருத்துவமனையிலேயே அவளும் அனுமதிக்கப்பட்டிருந்தாள். அந்த டாக்டரிடமே அவளுடைய பரிசோதனையும் வந்தது.
மெடிக்கல் ரிப்போர்ட்டில் அந்த பெண்ணின் ஊர் பெயரை பார்த்ததும் அவருக்குள் ஒரு சின்ன மின்னல். விரைவாக வார்டுக்கு போய் அந்த பெண்ணை பார்த்தார். அவள் தான். தனது பசியாற்றிய அந்த தாயுள்ளம் தான்.
அன்று முதல் தனது அத்துனை உழைப்பையும் கவனத்தையும் செலுத்தி அந்த பெண்ணுக்கு சிகிச்சை அளித்தார்.
நீண்ட சிகிச்சைக்கு பின்னர் அவள் குணமானாள்.
பல லட்சங்கள் செலவானது.
மருத்துவமனை அந்த பெண்ணுக்கு ஒரு நீண்ட பில்லை அனுப்பியது.
இதை எப்படி கட்டப்போகிறோமோ என்று பதட்டத்துடன் அதை பிரித்தவள் திகைத்துப் போனாள்.
அந்த பில்லின் கடைசியில் கையால் எழுதப்பட்டிருந்தது.
“இந்த பில்லை நீங்கள் செலுத்தவேண்டியதில்லை.
ஒரு கப் பாலில் உங்கள் கடன் முழுதும் தீர்க்கப்பட்டுவிட்டது. இது நன்றி சொல்லும் நேரம்!”
அவளுக்கு கண்கள் பனித்தன.
அந்த சிறுவன் வேறு யாருமல்ல… அமெரிக்காவின் மிகப் பிரபல மருத்துவராக விளங்கிய DR. HOWARD KELLY (1858-1943) தான் அவர்...!!
அன்பிற்குரியவர்களே, நீங்களும், நானும் நன்றி சொல்லுகிற நேரம் இது.
To Get Daily Story Contact +917904957814
அன்றியும் நன்மைசெய்யவும், தானதர்மம்பண்ணவும் மறவாதிருங்கள். இப்படிப்பட்ட பலிகளின்மேல் தேவன் பிரியமாயிருக்கிறார்.
எபிரேயர் 13:16
===============
குதிரையும் ஆடும்
=============
ஒரு மடத்தில் ஜென் துறவி ஒருவர் வாழ்ந்து வந்தார். அவர் மிகவும் ஜாலியான குணமுடையவர். எப்போதுமே கோபப்படமாட்டார். அவரிடம் சீடர்கள் சிலர் கல்வி கற்று வந்தனர். அவரது சீடர்களுக்கு அந்த துறவி என்றால் மிகவும் பிடிக்கும்.
ஒரு நாள் அந்த துறவி தன் சீடர்களிம் பேசிக் கொண்டிருக்கையில், சீடர்கள் அவரிடம் "குருவே! உங்களுக்கு பிடித்த கதை என்ன?" கேட்டனர். அதற்கு அவர் "குதிரையும் ஆடும்" என்று சொன்னார். அதென்ன குதிரையும் ஆடும், அது எந்த மாதிரியான கதை, எங்களுக்கும் அந்த கதையை சொல்லுங்களேன் என்று வேண்டிக் கொண்டனர். அவர்களின் வேண்டுகோளுக்கிணங்க குரு அந்த கதையை சொல்ல ஆரம்பித்தார்.
அதாவது "ஒரு விவசாயி குதிரையையும், ஆட்டையும் வளர்த்து வந்தான். குதிரையும் ஆடும் சிறந்த நண்பர்கள். ஒரு நாள் அந்த குதிரை வைரஸ் நோயால் பாதிக்கப்பட்டது. அதனால் அந்த விவசாயி குதிரைக்கு சிகிச்சை அளிக்க மருத்துவரை அழைத்து வந்தான். மருத்துவர் அந்த குதிரையின் நிலையை பார்த்து, நான் மூன்று நாட்கள் வந்து மருந்து தருகிறேன். அந்த மருந்தை சாப்பிட்டு குதிரை எழுந்து நடந்தால் சரி, இல்லையெனில் அதனை கொன்றுவிட வேண்டியது தான் என்று சொல்லி, அன்றைய மருந்தை கொடுத்துச் சென்றார்.
இவர்களது உரையாடலை அந்த ஆடு கேட்டுக் கொண்டிருந்தது. மறுநாள், அந்த மருத்துவர் வந்து அன்றைய மருந்தைக் கொடுத்து சென்றார். பின் அங்கிருந்த ஆடு, அந்த குதிரையிடம் வந்து, "எழுந்து நட நண்பா, இல்லாவிட்டால் அவர்கள் உன்னை கொன்று விடுவார்கள்" என்று அந்த குதிரையை ஊக்குவித்தது. மூன்றாம் நாளும் வந்துவிட்டது, மருத்துவரும் வந்து குதிரைக்கு மருந்து கொடுத்துவிட்டு, அந்த விவசாயிடம் "நாளை குதிரை நடக்கவில்லையெனில், அதனை கொன்றுவிட வேண்டும். இல்லாவிட்டால், அந்த வைரஸ் மற்றவர்களுக்கு பரவிவிடும்." என்று சொல்லிச் சென்றார்.
அந்த மருத்துவர் போனதும், ஆடு குதிரையிடம் வந்து, நண்பா! எப்படியாவது எழுந்து நடக்க முயற்சி செய். உன்னால் முடியும், எழுந்திரு! எழுந்திரு! என்று சொல்லியது. அந்த குதிரையும் முயற்சி செய்து எழுந்து நடந்துவிட்டது. எதிர்பாராதவிதமாக அந்த குதிரையை விவசாயி பார்க்க வரும் போது, குதிரை ஓடியதைப் பார்த்து சந்தோஷமடைந்து, மருத்துவரை அழைத்து அவரிடம் "என்ன ஒரு ஆச்சரியம். என் குதிரை குணமடைந்துவிட்டது. இதற்கு நிச்சயம் உங்களுக்கு ஒரு விருந்து வைக்க வேண்டும். சரி, இந்த ஆட்டை வெட்டுவோமா!!!" என்று சொன்னார்" என்று கதையை சொல்லி முடித்தார்.
பின் அவர்களிடம் "பார்த்தீர்களா! இந்த கதையில் உண்மையில் குதிரை குணமடைந்ததற்கு அந்த ஆடு தான் காரணம். ஆனால் மருத்துவரின் மருந்தால் தான் குதிரை குணமடைந்தது என்று எண்ணி, கடைசியில் அந்த ஆட்டையே பலி கொடுக்க நினைக்கிறார்கள். ஆகவே இந்த உலகில் யாரால் நன்மை கிடைத்ததோ, அவர்களை விட, அந்த நன்மைக்கு அருகில் இருப்பவர்களுக்குத் தான் அதிக மரியாதை கிடைக்கும்." என்று இறுதியில் சொல்லி விடைபெற்றார்.
To get daily message in whats app contact +917904957814
என் அன்பு வாசகர்களே,
இன்றைய சூழலில் அநேகர் இந்த ஆட்டைப்போல் தான் இருக்கிறார்கள். தங்களால் இயன்ற அளவு மற்றவர்களுக்கு உதவி செய்கிறார்கள் ஆனால் இறுதியில் அதுவே அவர்களுக்கு கன்னிமார் மாறிவிடுகிறது.
உதாரணமாக ஒரு விசுவாசியின் குடும்பத்தில் ஏதேனும் இக்கட்டான சூழ்நிலை வரும்போது சபை போதகர் தான் முன்சென்று எல்லா காரியத்தையும் செய்ய வேண்டும். அவரால் முடியாத பட்சத்தில் உடன் ஊழியர்களோ, விசுவாசிகளோ சென்று அவர்களுக்காக உத்திரவாதத்தோடு ஜெபம் பண்ணுவதிலும், உபவாசம் செய்வதிலும் தரித்திருப்பார்கள். அப்படி உத்திரவாதத்தோடு இருப்பவர்களுக்கு அதற்கான அங்கிகாரம் கிடைப்பதில்லை மாறாக சபை ஊழியராலும் மற்ற விசுவாசிகளாலும் புறக்கணிக்கப்படுகிறார்கள்.
வேதாகமத்தில் நமது ஆண்டவராகிய இயேசு கிறிஸ்துவும் நம்முடைய பாவங்களுக்காய், மீறுதல்களுக்காய் உத்திரவாதத்தோடு தன்னுடைய சிங்காசனத்தை விட்டு பூலோகத்தில் வந்து நமக்கு பதிலாக நம்முடைய பாடுகளை ஏற்றுக்கொண்டு, துக்கங்களை சுமந்துகொண்டு கல்வாரி சிலுவையில் தன் ஜீவனையே தியாகமாக ஈந்தார். ஆனால் சுகமாய் வாழ்கின்ற காலத்தில் அவர் நமக்காக செய்த தியாகங்களை மறந்து அவரை புறக்கணிக்கிறோம். நாம் உண்மையில் நன்றாய் வாழ்வதற்கு காரணம் அவர் சிலுவையில் மரித்தது கிருபையாகிய இரட்சிப்பை இலவசமாய் நமக்கு தந்ததால் தான் இன்றளவும் நாம் நிலைநிற்கிறோம்.
நாம் செய்த எந்தவொரு காரியமும் நம்மை இரட்சிக்கவில்லை தேவனுடைய கிருபை நம்மை சுழ்ந்திருப்பதாலும், தேவ தயவு அல்லது ஈவு நம்மை ஆட்கொண்டிருப்பதால் மாத்திரமே. வேதம் சொல்கிறது,
எபேசியர் 2:8
கிருபையினாலே விசுவாசத்தைக் கொண்டு இரட்சிக்கப்பட்டீர்கள். இது உங்களால் உண்டானதல்ல, இது தேவனுடைய ஈவு.
எனவே அன்பானவர்களே, நமக்காக எல்லாவற்றையும் தியாகம் செய்த இயேசுவை நாம் ஒருபோதும் விட்டுவிடாமல் அவருடைய ஈவாகிய தேவ கிருபையை தரித்துக்கொள்வோம்.
நீங்கள் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர்கள்!!!
=============
முடியாத கதை
=============
கபில நாட்டு அரசன் சித்ராங்கதனுக்குக் கதை கேட்பதில் மிகுந்த விருப்பம் இருந்தது. அதனால் தினமும் சில அறிஞர்களை வரவழைத்து கதைகளைக் கேட்டு வந்தான். சில அறிஞர்கள் கூறிய கதைகள் ஒருநாளிலேயே முடிந்துவிட்டன. சில அறிஞர்கள் கூறிய கதைகள் இரண்டு மூன்று நாட்கள் நீடித்தன. அரசனும் அக்கதைகளைக் கேட்டு, கதை சொன்னவர்களுக்குப் பரிசுகள் வழங்கி அனுப்பி வந்தான்.
திடீரென்று அந்த அரசனின் மனதில் விபரீத ஆசை ஒன்று முளைத்தது. அதாவது, 'பலரும் வந்து கதை சொல்லிப் போகிறார்கள். இருப்பினும் அக்கதைகள் ஒன்றிரண்டு நாட்களில் முடிந்து விடுகின்றனவே! தன் வாழ்நாள் முழுவதும் முடியாத கதையை யாராவது தனக்குச் சொன்னால் தன் வாழ்நாள் முழுவதும் மகிழ்ச்சியாக கதையைக் கேட்டுக்கொண்டு இருக்கலாமே!' என்று நினைத்தான் மன்னன்.
எனவே அரசன் சித்ராங்கதன் தனது அமைச்சரான யோகீந்தரரிடம், "அமைச்சரே! முடியாத கதையொன்றைக் கேட்க எனக்கு ஆசையாக உள்ளது. எனவே, யாரேனும் அரசவைக்கு வந்து முடியாத கதையை எனக்குச் சொல்ல வேண்டும் என்றும், அவ்வாறு கதை சொல்பவர்களுக்கு மிகச்சிறந்த பரிசுகள் வழங்கப்படும் என்றும் அறிவிப்பு செய்யுங்கள்!" என்று உத்தரவிட்டான். அமைச்சர் யோகீந்தரரும் அரசனின் உத்தரவை நாட்டு மக்களிடம் அறிவித்தார். அறிவிப்பைக் கேட்ட அறிஞர் ஒருவர் முதலில் அரசவைக்கு வந்தார். அவர், முடியாத கதையொன்றை அரசனிடம் தான் சொல்லப்போவதாகக் கூறினார்.
அரசனும் மனம் மகிழ்ந்தான். அவ்வறிஞரை அரண்மனையிலேயே தங்கும்படி செய்து, அவரை சிறந்த முறையில் உபசரித்தான். தினமும் காலையில் அரசவைக்கு வந்த அவ்வறிஞர் அரசனுக்கு கதையை கூறத் தொடங்கினார். அரசனும் மிக்க மகிழ்ச்சியோடு கதை கேட்கலானான். ஆறு மாதங்கள் கடந்தன. அந்தக் கதை முடிவுக்கு வந்தது. கதை முடிந்துவிட்டதை அறிந்த அரசனுக்குக் கோபம் வந்தது. அவன் அவ்வறிஞரிடம், ''முடியாத கதையொன்றைச் சொல்லப்போவதாகக் கூறினீர்கள். ஆனால் கதை முடிந்து விட்டதே!" என்று சொல்லி, அவ்வறிஞரைச் சிறையில் அடைத்தான்.
சில நாட்களில் வேறோர் அறிஞர் அரசவைக்கு வந்தார். அவர் அரசனிடம், "நான் உங்களுக்கு முடியாத கதையைச் சொல்கிறேன்!" என்று கூறினார். அரசனின் மனம் மிகுந்த மகிழ்ச்சி கொண்டது. மறு நாள் முதல் அவ்வறிஞரும் அரண்மனையிலேயே தங்கி, அரசனிடம் தான் தயாரித்த கதையை கூறத் தொடங்கினார். மன்னனும் மிகுந்த ஆர்வத்தோடும் மகிழ்ச்சியோடும் கதை கேட்கலானான்.
ஒர் ஆண்டு கடந்தது, அந்தக் கதையும் முடிவுக்கு வந்தது. கதை முடிந்ததும் மன்னனுக்குக் கோபம் வந்தது. அவன் அவ்வறிஞரையும் சிறையில் அடைத்தான். அரசனின் செய்கைகள் அமைச்சர் யோகீந்தரருக்கு வருத்தத்தை அளித்தது. ஆனால் அவரால் எதுவும் செய்ய இயலவில்லை.
யோகீந்தரருக்கு பதினைந்து வயதே நிரம்பிய சத்தியசீலன் என்ற மகன் ஒருவன் இருந்தான். அவன் தனது தந்தையின் வருத்தத்தை அறிந்தான். அவன் தன் தந்தையிடம், “தந்தையே! முடியாத முடியாத கதையை அரசனுக்கு நான் போய் சொல்லலாமா?" என்று கேட்டான். யோகீந்தரருக்கு மகனின் பேச்சு வியப்பை அளித்தது. அவர் தன் பிள்ளையிடம், “சத்தியசீலா! மிகப்பெரிய அறிஞர்களே அரசனுக்குக் கதை சொல்லப்போய் இன்று சிறையில் துன்புறு கிறார்கள். சின்னஞ்சிறு பாலகனான நீ எப்படி அரசனிடம் முடியாத கதையைச் சொல்வாய்? இந்த விபரீத சோதனை எல்லாம் வேண்டாம். நீ சிறையில் துன்புறுவதை என்னால் தாங்கிக்கொள்ள முடியாது!" என்று கூறினார்.
ஆனால் சத்தியசீலனோ, “தந்தையே! அதைப்பற்றி நீங்கள் கவலைப்படாதீர்கள். என்னை நம்புங்கள். அரசனிடம் அழைத்துச் செல்லுங்கள்!" என்று கூறினான். மகனின் பிடிவாதத்தைக் கண்ட அமைச்சர் யோகீந்தரரும் அரசனிடம் அழைத்துச் செல்ல ஒப்புக் கொண்டார். அரசவைக்கு வந்த சத்தியசீலன் அரசன் சித்ராங்கதனிடம், "அரசே! இன்று முதல் நான் தங்களுக்கு முடியாத கதையொன்றைச் சொல்லப் போகிறேன்!" என்று பணிவோடு கூறினான். பாலகனான சத்தியசீலனைக் கண்ட அரசனுக்கு வியப்பாக இருந்தது.
அரசன் சத்திய சீலனை நோக்கி, "சத்தியசீலா! நீ சிறுபிள்ளை! நீ எனக்குக் கதை சொல்லப் போகிறாயா? ஒருவேளை நீ சொல்லப்போகும் கதை முடிந்து விட்டால் அமைச்சரின் பிள்ளை என்றும், நான் தயங்க மாட்டேன். உன்னை சிறையில் அடைப்பேன். சம்மதமா?" என்று கேட்டான். “அரசே! நான் சொல்லப்போகும் கதை நிச்சயம் முடியாது! எனக்கு மிகுந்த நம்பிக்கை இருக்கிறது!" என்று உறுதியாகச் சொன்னான் சத்தியசீலன். இறுதியாக சத்தியசீலனின் கதையைக் கேட்க அரசனும் சம்மதித்தான். அன்றைய தினமே சத்திய சீலனும் கதையைச் சொல்லத் தொடங்கினான்.
“அரசே! ஒரு தோட்டத்திலுள்ள உயர்ந்த மரத்தில் குருவி ஒன்று கூடுகட்டி வசித்து வந்தது. அது தினமும் காலையில் ஒரு வீட்டிலிருந்த நெற்களஞ்சியத்திலிருந்து ஒரு நெல்மணியைக் கொத்தி எடுத்த பின் தன் கூட்டிற்குப் பறந்து போனது. அந்த நெல்மணியை அங்கு வைத்துவிட்டு பின் திரும்பி அந்த வீட்டிற்குப் பறந்து வந்தது. மீண்டும் நெற்களஞ்சியத்திலிருந்து ஒரு நெல் மணியைக் கொத்தி எடுத்து தன் கூட்டிற்குப் பறந்து போயிற்று." என்று மீண்டும் மீண்டும் சொன்னதையே சொல்லிக் கொண்டிருந்தான் சத்தியசீலன். “சரி, அடுத்து என்ன நடந்தது?" என்று ஆர்வத்தோடு கேட்டான் அரசன் சித்ராங்கதன். "குருவி நெல்மணிகளை எடுத்துவந்து வைத்துக் கொண்டிருக்க, இரவுப் பொழுதும் வந்துவிட்டது. இனி என்ன நடந்தது என்பதை நாளை கூறுகிறேன்!" என்று சொல்ல, அரசனும் எழுந்து சென்று விட்டான்.
மறுநாள் கதை கேட்கும் ஆவலில் அரசன் அமர்ந்தான். சத்தியசீலனும் கதையைச் சொல்லத் தொடங்கினான். “அரசே! மறுநாள் பொழுது புலர்ந்தது. குருவி மீண்டும் அந்த வீட்டிற்குப் பறந்து வந்தது...." என்று கதையை ஆரம்பித்தான். மன்னனுக்கோ சலிப்பு தோன்ற ஆரம்பித்தது. அவன் சத்தியசீலனிடம், “சரி! முந்தைய தினம் குருவி கூட்டில் கொண்டுவைத்த நெல்மணிகள் என்ன ஆயிற்று? என்று கேட்டான். “அரசே! அந்த நெல்மணிகளைத்தான் அன்றைய இரவுக்குள் குருவி தின்றுவிட்டிருக்குமே! மறுநாளுக்கான நெல்மணியைக் அந்தக் குருவி கொண்டுவர வேண்டாமா?" என்றான் சத்தியசீலன்.
“சரி! அந்த வீட்டின் நெற்களஞ்சியத்திலுள்ள நெல்மணிகள் எல்லாம் தீர்ந்துவிட்டால் குருவி என்ன செய்யும்?" என்று கேட்டான் அரசன். “அரசே! நெற்களஞ்சியத்தில் நிறைந்திருக்கும் நெல்மணிகளை குருவி தின்று தீர்த்து விட முடியுமா? ஒருவேளை ஒரு சில மாதங்களில் நெல்மணிகள் குறைந்துவிட்டாலும், அதற்குள் அடுத்த அறுவடை நடந்துவிடுமல்லவா? மீண்டும் நெற்களஞ்சியத்தில் நெல் வந்துவிடுமல்லவா?" என்றான் சத்தியசீலன்.
உடனே மன்னன், "சரி! ஒருவேளை அந்தக்குருவி முதுமையடைந்து இறந்துவிட்டால் என்ன ஆகும்?" என்று கேட்டான். “அதற்குள் அந்தக் குருவி முட்டையிட்டு குஞ்சு பொரித்து வேறு குருவி வந்துவிடும் அல்லவா?" என்று பதிலளித்தான் சத்தியசீலன். மன்னனுக்கு சத்தியசீலனின் நோக்கம் புரிந்தது. சத்தியசீலன் சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் கதை எத்தனை ஆண்டுகள் ஆனாலும் முடியப் போவதில்லை.
முடியாத கதை கேட்க வேண்டும் என்ற தனது விபரீத எண்ணத்தை முறியடிக்கும் திட்டத்தோடுதான் சத்தியசீலன் வந்திருக்கிறான் என்பதை அரசன் அறிந்து கொண்டான். அரசன் சத்தியசீலனிடம் தனது தோல்வியை ஒப்புக் கொண்டான். மேலும் தனது பிடிவாத குணத்தை உணர்த்திய சத்தியசீலனிடம், "சத்தியசீலா! சிறுவயதிலேயே நீ மிகுந்த அறிவும் புத்தி சாதுர்யமும் பெற்றிருக்கிறாய். உன்னைப் பாராட்டுகிறேன். உனக்கு என்ன பரிசு வேண்டுமோ கேள்!" என்று கேட்டான் மன்னன்.
"மன்னா! நான் எந்தப்பரிசும் கேட்கப் போவதில்லை. உங்களுக்கு கதை சொன்ன அறிஞர்களை நீங்கள் சிறையிலிருந்து விடுவித்தால் போதும்! அதற்காகவே நான் இங்கு வந்தேன்!" என்று பணிவோடு கூறினான். சத்தியசீலனின் அறிவாற்றலையும் நற்குணத்தையும் பாராட்டிய அரசன் சித்ராங்கதன், தான் சிறையிலடைத்த அறிஞர்களை விடுதலை செய்தான். சத்தியசீலனையும் அந்நாட்டு அமைச்சர்களில் ஒருவராகப் பணியமர்த்தினான்.
என் அன்பு வாசகர்களே,
ஒவ்வொரு மனிதனுக்கும் ஒவ்வொரு ஆசை அல்லது விபரீத ஆசை இருக்கும் அந்த ஆசை மற்ற மனிதர்களை துக்கப்படுத்தவில்லையெனில் எந்த பிரச்சனையும் இல்லை.
மாறாக நமது ஆசையால் மற்றவர்கள் துன்பப்படுவார்கள் என்றால் அதன் விளைவு அவர்களை மட்டுமல்ல அவர்களை சார்ந்தவர்களையும் பாதிக்கும்.
To Get Daily Story In your what's app group Contact +918148663456
இன்றைய கதையில் அந்த ராஜாவின் விபரீத ஆசையால் நல்ல புலவர்கள், அறிஞர்கள் துக்கப்பட்டார்கள். அவர்கள் மட்டும் அல்ல அவர்களை சார்ந்த அவர்கள் குடும்பமும் அவர்கள் சிறை சென்றதால் வறுமையில் வாடியது. ஒரே ஒரு மனிதனின் ஆசையால் பல குடும்பங்கள் கஷ்டத்தில் வாடியது.
வேதாகமத்தில் இதற்கு சாலச்சிறந்த உதாரணம் மொர்தேகாய் மற்றும் ஆமானின் வரலாறுதான். ஆமான் தான் நன்றாய் வாழ வேண்டும் என்பதற்காக ஒரு மனிதனை, அவனது குலத்தையே அழிக்க முற்பட்டான் ஆனால் அவனால் அதை செய்து முடிக்க இயலவில்லை. இறுதியில் தான் செய்தது தவறு என்பதை அவன் உணர்ந்த தருவாயில் தன் ஜீவனை அவனால் இரட்சிக்க இயலவில்லை.
நாமும் அனுதினமும் நாம் செய்கின்ற காரியம் மற்றவர்களை பாதிக்கின்றனவா என்பதை நன்றாய் அறிந்து அந்த காரியத்தை செய்யும்போது அது நமக்கும் மற்றவர்களுக்கும் நன்மை பயக்கும் என்பதில் எந்த ஐயமும் இல்லை. இதை தான் வேதம் இவ்வாறு எடுத்துரைக்கிறது,,
மத்தேயு 12:36
மனுஷர் பேசும் வீணான வார்த்தைகள் யாவையும் குறித்து நியாயதீர்ப்புநாளிலே கணக்கொப்புவிக்கவேண்டும் என்று உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன்.
வீணான வார்த்தைகள் நாம் பேசினாலே அதற்கு நாம் நியாயத்தீர்ப்பு நாளில் கணக்கு ஒப்புவிக்கவேண்டும் என்று வேதம் சொல்கிறது. வீணான வார்த்தைகளுக்கே கணக்கு ஒப்புவிக்கவேண்டுமெனில் வீணான காரியததிற்கும் நாம் நிச்சயம் கணக்கு ஒப்புவிக்கவேண்டும். எனவே நாம் நியாயத்தீர்ப்பு நாளில் நாம் தப்புவிக்கப்பட வீணான சிந்தனைகள், வீணான செய்கைகள் என எல்லாவற்றையும் நம்மைவிட்டு நீக்கி தேவனுக்கும், மனிதனுக்கும் பிரயோஜனமுள்ள காரியங்களை சிந்திப்போம், செயல்படுவோம், ஆசீர்வாதத்தை பெற்றுக்கொள்வோம்.
நீங்கள் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர்கள்!!!!
=============
கார்பரேட் கம்பெனியில் பாட்டி வடை சுட்ட கதை
==============
கண்ணயர்ந்திருந்த ராமகோபாலன், வீட்டின் காலிங் பெல் சத்தம் தொடர்ந்து அடித்ததால் வெளியே போய் எட்டிப் பார்த்தார்.
”அடே, அடே, வாப்பா இராஜேஷ்” என உள்ளே கூப்பிட்டு போனார்.
என்ன அங்கிள் வெளியே போகலையா? என்று கேட்டான் இராஜேஷ். அதற்கு ” வெயில் கொளுத்தறதால வீட்டை விட்டு எங்கும் போகவில்லை என்றார் ராமகோபாலன்.
இருவரும் பேசிக்கொண்டிருக்கும் போது….
“அங்கிள் சாக்லேட், அப்புறம் ஒரு கதை” வழக்கமாய் கேட்பது போலவே அன்றும் கேட்டான் ராமகோபாலனின் பேரன் சீனு.
இராஜேஷ் தன் மடியில் உட்கார்த்தி வைத்து, ”ஒரு ஊர்ல ஒரு பாட்டி வடை சுட்டு” அப்படின்னு ஆரம்பித்தான். ”போங்க அங்கிள், அந்த வடை கதையா? எல்லாரும் இதைத்தான் சொல்றாங்க, போரடிக்குது, வேற ஏதாச்சிலும் சொல்லேன்” என்று கேட்டான்.
“அது இல்லேடா செல்லம், பாட்டி வடை சுட்ட கதையில, ஒனக்கு தேவையானதும் இருக்கும், எங்க கம்பெனிக்கு தேவையானதும் இருக்கு” என்றான் இராஜேஷ்.
“சரி அங்கிள் சொல்லுங்க, எனக்கு தேவையானதை நான் கேட்டுக்கறேன்” என்றான் சீனு. “சரி இந்த சாக்லேட் சாப்பிட்டுகிட்டே கேளு”, அதற்கு “என்னப்பா இராஜேஷ், பெரிய மல்டி நேஷனல் கம்பெனில கம்ப்யூட்டர் என்ஜினியர் நீ போய் அந்த காலத்து பாட்டி வடை சுட்ட கதையைப் போய் சொல்றே, இன்னுமா பத்தாம்பசலித்தனமா இருக்கே?” என்று கேட்டார்.
“இல்லே, நான்கூட பாட்டி வடை சுட்ட கதைல இன்னா இருக்குன்னுதான் நினைச்சேன். ஆனா அதில, பெரிய கார்பரேட் நிறுவனத்துக்கு தேவையான தாரகமந்திரமும் இருக்கு, குழந்தைகளுக்கு தேவையான அறிவுரையும் இருக்குன்னு அப்புறமாத்தான் புரிய ஆரம்பிச்சுது. அந்த கதையில பத்துவிதமான நீதிபோதனைகள் அடங்கி இருக்கு அங்கிள்” என்று ஆரம்பித்தான்.
“முதல்ல, சீனுவுக்கு சொல்லிடுறேன். அப்புறம் ஒங்களுக்கு பாட்டி வடை சுட்ட கதை, கார்பரேட் கம்பெனிக்கு எப்படி பொருந்துது-ன்னு சொல்றேன்” என்றான்.
முதலாவதாக பாட்டி வடை சுட்ட வடையில், ஒரு வடையைக் காகம் கொத்தி சென்றதிலும், அதைப் பறித்த நரியின் தந்திரம்தான் எல்லோருக்கும் தெரியும். ஆனால், பாட்டி சுட்ட வடையில் ஒரு வடையைக் காகம் கொத்தி சென்றதால், வறுமை நிலையில் உள்ள பாட்டிக்கு அன்றைய வருவாயில் ஒரு வடைக்கான தொகை நட்ட கணக்கில் சேர்கிறது. இது வியாபாரத்தில் கவனக்குறைவாக இருப்பதைக் காட்டுகிறது.
இரண்டாவதாக, பாட்டி அசந்த நேரம் பார்த்து, காகம் வடையைக் கொத்தி சென்றது. எப்போதும் விழிப்பாகவும், கவனமாகவும் இருக்க வேண்டும் என்பது சீனு மாதிரி உள்ள குழந்தைகளுக்கு.
மூன்றாவதாக, பாட்டி வடையைச் சுட்டு விற்கும்போது, பொருட்களைத் தக்க பாதுகாப்பின்றி வைத்து வியாபாரம் செய்தது தெரியவருகிறது.
நான்காவதாக, பாட்டி சுட்ட வடையை கொத்தி சென்ற காகம் மரக்கிளையில் அமர்ந்திருந்தன. கீழே இருந்த நரி, தனக்கே உரித்தான தந்திர புத்தியால், “காக்கா, காக்கா, நீ எவ்வளுவு அழகா இருக்கே, ஒரு பாட்டு பாடேன்” என்று கேட்டது. காகம், யோசிக்க வில்லை, தனக்கு அழகிருக்கிறதா, பாட்டு பாடும் திறனும் உள்ளதா என யோசிக்காமலே, வாயைத் திறந்து வடையைக் கோட்டை விட்டது இது குழந்தைகளுக்கு தேவையில்லாம புகழ்ந்தா எச்சரிக்கையா இருக்கணும்-ன்னு ஒரு நீதி.
ஐந்தாவதாக, கீழே விழுந்த வடையை நரி எடுத்து சென்று சாப்பிட்டது. அதாவது ஏமாற்றி சாப்பிட்டது இது குழந்தைகளுக்கு.
ஆறாவதாக, பாட்டி சுட்ட வடையில் ஒரு வடையை திருடிக் கொண்டு சென்றது. திருடுவது குற்றம். ஆனால், உயிரினங்களின் உணவுக்கான தேவை. இதையேதான் புலி மானை வேட்டையாடுவது நிகழ்கிறது. இது மனிதர்களுக்கும் மற்ற உயிரினங்களுக்கு உள்ள வாழ்வியல் வேறுபாட்டைக் காட்டுகிறது.
ஏழாவதாக, பாட்டி வடை சுட்ட கதையில், வயதான காலத்தில், தன் உழைப்பையே நம்ப வேண்டும். அடுத்தவர்களின் தயவினை எதிர்பார்ப்பது நல்லதல்ல – இது குழந்தைகளுக்கு.
எட்டாவதாக, காகத்தை நீ அழகாய் இருக்கிறாய் என்று நரி சொல்ல அதையே நம்பிய காகம். இது தவறுதானே.
ஒன்பதாவதாக, யாராவது தேவையின்றி திறமையிருப்பதாக புகழ்ந்தால் யோசிக்க வேண்டும். இது குழந்தைகளுக்கு.
பத்தாவது, இந்த பாட்டி வடை சுட்ட கதை, இந்த காலத்து சந்ததிகளுக்கு தெரியாதென்பதால், கதையை மறக்காமல் சொல்லி, தலைமுறையை இடைவெளியை சமன்படுத்த முயற்சிப்பது குழந்தைகளுக்கு. “சீனு, உனக்கு கதை முடிஞ்சுதடா, இப்போ ஒன் தாத்தாவுக்கு சொல்றேன்” என ஆரம்பித்தான்.
திறனுள்ள ஒருவரை, மற்றோர் கம்பெனி, ஆசைவார்த்தைக் காட்டி கூட்டி போனால், அந்த கார்பரேட் கம்பெனிக்கு நட்டம்.
திறனுள்ள ஒருவரைக் கோட்டை விட்டதில், அந்த கம்பெனி நிர்வாகத்தில் விழிப்புணர்வு அவசியம் என்பதை உணர்த்துகிறது.
கணிணி போன்ற மின்னணுப் பொருட்களை தக்க பாதுகாப்பின்றி கவனமின்றி கையாண்டால் இந்நிலைதான் என்பதும் புரிகிறது.
ஒரு சிலரிடம், நீதான் இந்த கம்பெனியில ஸ்மார்ட், ஒன்னைய விட்டா இந்த வேலைய முடிக்க ஆளே இல்லே” என சும்மாவாச்சும் புகழ்ந்து, தன்வலையில் விழவைப்பது ஒரு ரகம். இப்படியும் சிலர் இருக்கிறார்கள் எங்கள் கம்பெனியில்.
நரி வடையைச் சாப்பிட்டது போல, தன் வேலையை பிறரிடம் நயமாக கொடுத்து விட்டு, அரட்டை அடிக்க கேன்டின் பக்கம் போய்விடுவது. அதாவது அடுத்தவர் உழைப்பில் வாழ்வது.
சில நிறுவனங்களில் தேவைக்கதிகமாக வேலை நேரத்தை அதிகப்படுத்தி, பணியாளர்களின் உழைப்பினை வாங்குவதும் ஒரு வகையில் திருட்டுதான். அதாவது உழைப்பு திருட்டு.
உங்கள் திறமைக்கு இந்த பதவி குறைச்சல், பெரிய பதவிக்கு லாயக்கான ஆள் நீங்க, நீங்க இந்த கம்பெனில”அப்படின்னு உசுப்பேத்தினா… உங்க வேலைக்கு உலை வைக்கிறாருன்னு அர்த்தம்.
கம்பெனியில் சீனியர்கள் பலர் இருப்பார்கள். அவர்களுக்கு கணிணி நுணுக்கம் தெரியாது. ஆனால், மற்ற வேலைகளில் சிறந்த அனுபவம் இருக்கும். அதைப் பயன்படுத்த தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
பெரிய கார்பரேட் நிறுவனங்களில் பெண்கள் பணிபுரிகிறார்கள். அவர்களிடம் புகழ்ச்சியாக பேசி அவர்களை வஞ்சிப்பதும் நடக்கத்தானே செய்கிறது. ஆதலால் எச்சரிக்கை உணர்வு அவசியம் என்பதை உணர்த்துகிறது.
எப்படி, வீர சிவாஜிக்கு அவரது தாயார் வீரதீர கதைகளைச் சொல்லி, வீரனாக வளர்த்தாரோ, அப்படி இந்த பாட்டி வடை சுட்ட கதையில் இவ்வளவு விஷயம் இருக்கிறது என்ற முடித்தான் இராஜேஷ்.
எனக்கு இவ்வளவு வயசாயிடுத்து, நான் இதைப்பத்தி யோசிக்கவில்லையே. பலே, பலே, கைக்குலுக்கி வழியனுப்பினார் ராமகோபாலன்.
To Get Daily Story in What's app Contact +917904957814
என் அன்பு வாசகர்களே,
ஒவ்வொரு கதையிலும் பல்வேறு விதமான கருத்துக்கள் நிறைந்து காணப்படுகின்றன. அதை எப்படிப்பட்ட சிந்தனையோடு வாசிக்கின்றோம் என்பதை பொருத்தே அதன் கருத்துக்கள் வேறுபடுகின்றன.
இன்றைய கதை நாம் காலம் காலமாய் கேட்டு வரும் கதையென்றாலும் அதை இன்றைய தலைமுறையினர் எப்படி எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும் என்பதைத்தான் இது சுட்டிக்காட்டுகிறது.
சாதாரண கதையிலேயே இத்தனை கருத்துக்கள் நிறைந்திருக்குமாயின் நாம் ஒவ்வொருவர் கையிலும் இருக்கும் விலையேறப்பட்ட புஸ்தகமாகிய வேத புஸ்தகத்தில் எத்துனை கருத்துக்கள் பொதிந்து கிடக்கும் என்பதை சற்று சிந்தித்துப் பாருங்கள்.
நாம் வாசிக்கின்ற வேத வசனங்கள் நமது துக்கத்தில் ஆறுதலாயும், சோர்ந்து போகிறவர்களுக்கு சத்துவத்தையும், பெலவீனர்களுக்கு பெலனாயும் என் பல்வோறு சூழ்நிலையில் நாம் இருக்கும் போது அந்த சூழ்நிலைக்கு ஏற்ப நமக்கான கருத்துக்களை வழங்குகிறது. இத்தகைய சிறப்பை பெற்ற அந்த வேதாகமத்தை எத்தனை பேர் தவறாமல் வாசிக்கின்றோம். வாசித்தால் மட்டும் போதாது அதை தியானிக்கும் போது தான் பற்பல வியாக்கியானங்கள் ஒரே வசனத்திலிருந்து வெளிப்படுகிறது.
வேதத்தை நேசிக்கிறவர்களை குறித்து வேதம் இவ்வாறு சொல்கிறது,
சங்கீதம் 119:165
உம்முடைய வேதத்தை நேசிக்கிறவர்களுக்கு மிகுந்த சமாதானமுண்டு; அவர்களுக்கு இடறலில்லை.
சங்கீதம் 119:92
உமது வேதம் என் மனமகிழ்ச்சியாயிராதிருந்தால், என் துக்கத்திலே அழிந்துபோயிருப்பேன்.
அநேக தேவ ஊழியர்கள் ஒரே வசனத்தை பலவிதங்களில் வியாக்கியானம் செய்வார்கள் அதற்கு காரணம் அவர்கள் அதை இடைவிடாது தியானிப்பது தான். நாமும் நம்மால் இயன்றவரை வேத வசனத்தை தியானிப்போம் புதிய புதிய வெளிப்பாடுகளை பெறுவோம்.
நீங்கள் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர்கள்!!!!
